Paroles de Manolito

't Was avond hij stond weer voor haar net als elke keer, in 't laatste zonnelicht

De blik in z'n ogen die bleef onbewogen, een pistool bleef op hem steeds gericht

Hij verdraaide z'n hoed en een spotlach verscheen
Toen liep hij om hem heen



Manolito, Manolito

Nog voordat hij op hem had geschoten

Manolito, Manolito

En zij stond daar vol bewondering voor hem



't Rood van de avondlicht kleurde van paars naar zwart, zij stonden zwijgend bijeen

De spanning was voelbaar daar diep in dat vrouwenhart, hij was verloren, alleen

Zij kuste hem voor de laatste keer
Manolito, Manolito

Waarom ben je vanavond gekomen

Manolito, Manolito

Want je weet toch dat ik zonder jou niet kan



De blik in z'n ogen die bleef onbewogen, het was de laatste keer

Manolito, Manolito

Waarom ben je vanavond gekomen

Manolito, Manolito

Want je weet toch dat ik zonder jou niet kan